Św. Lambert

Prawdopodobnie w XI wieku powstała tu świątynia grodowa,
a przy niej parafia założona i obsługiwana przez benedyktyńskich misjonarzy z Francji.
Świątynia istniała tu zapewne w czasie lokacji miasta w 1266 roku, wzmiankowana była w 1379
i 1398 roku. Miała duże znaczenie w południowo-wschodniej części archidiecezji gnieźnieńskiej. Dlatego proboszczami byli często kanonicy tamtejszej prymasowskiej kapituły, co nie oznacza,
że rezydowali w Radomsku, ale posługiwali się wikariuszami i mansjonariuszami. Pierwotny kościół był drewniany, jak całe miasto. Przetrwał on mimo pożaru Radomska w 1379 r. aż do pocz. XVI w. Przed 1520 r. wybudowano z fundacji królowej Bony kościół murowany, który dwa razy w swoich dziejach był niszczony przez pożar wraz z całym miastem, raz w 1624 r., drugi raz 25 sierpnia 1724 r. Po tym drugim pożarze został odbudowany staraniem ks. Jana Milickiego i ks. Ignacego Kozierowskiego, sufragana gnieźnieńskiego, ale swojej dawnej świetności już nie odzyskał. Pod koniec XVIII i na pocz. XIX w. bogate beneficja uległy konfiskacie. Kościół z braku funduszów tak bardzo podupadł, że nie nadawał się już do remontu. Trzeba go było rozebrać na początku II połowy XIX w. Obecny kościół został zbudowany w miejscu zrujnowanej fary w latach 1869-76 staraniem ks. Wincentego Grajewskiego i wikariusza ks. Marcina Kochanowskiego ze składek parafian, według projektu Konstantego Wojciechowskiego. Jest to budowla w stylu neobarokowym, zaprojektowana z wykorzystaniem form wczesnego baroku włoskiego. Pięknie harmonizujące z architekturą świątyni ołtarze są również projektu Konstantego Wojciechowskiego. Wystrój uzupełniają rzeźby dłuta Andrzeja Pruszyńskiego – Chrystus Odkupiciel Świata, święci Piotr i Paweł (w głównym ołtarzu) oraz figura Matki Bożej, znajdująca się przed kościołem. Świątynia została konsekrowana 17.10.1876 r. przez biskupa włocławskiego Wincentego Chościak-Popiela.
Od 28.10.2000 r., w związku z powołaniem przy niej Kolegiackiej Kapituły Radomszczańskiej, jest kościołem kolegiackim.